Catharina Schols

Catharina Juliana Schols is geboren op 17 december 1858 in ’s Hertogenbosch, dochter van Johannes Wilhelmus Schols en Hendrika Geertruida Vollewens. Haar ouders woonden in het Vondelstraatje in ‘s Hertogenbosch. Haar vader had diverse beroepen, zoals schoenmaker, lakmoeswerker, boekdrukker. Haar moeder was naaister van beroep.

Catharina was dienstbode in ‘s Gravenhage, daar woonde in 1883 ook Hermanus Sacré. Zeer waarschijnlijk kenden ze elkaar uit ‘s Hertogenbosch, waar Catharina was geboren en getogen en waar Herman in 1858/1859, als peuter, na het overlijden van zijn vader met zijn moeder en broers en zussen kwam wonen.

  Catharina trouwde op 21 mei 1884 in ´s Gravenhage met Hermanus Sacré.

Hermanus is geboren op 28 januari 1855 in Vlissingen, zoon van August César Napoléon Sacré en Hendrika Kraaij. Zijn vader was militair van beroep, bij zijn overlijden op 7 maart 1856 is vader August sergeant bij het 2e regiment Vestingartillerie.

Herman moest zich in 1874 laten inschrijven bij de Militie voor de loting van de gemeente ’s Hertogenbosch voor de lichting van het jaar 1875 en hem is toen nummer 86 ten deel gevallen en vervolgens door den Militieraad uit hoofde van broederdienst van den dienst vrijgesteld.

Na hun huwelijk woonden zij Rijswijksestraat 2c te ‘s Gravenhage.

Zijn beroep was goud/zilversmid, Hij werkte bij een goudsmid op de hoek van de Passage en de Spuistraat in den Haag.

Kinderen van Catharina en Hermanus:

1 Hermanus Sacré, geboren op 5 februari 1885 in ’s Gravenhage. Hermanus is overleden op 21 maart 1885 in ’s Gravenhage, 1 maand oud.

2 Hermanus Sacré, geboren op 12 februari 1886 in ’s Gravenhage. Hermanus is overleden op 19 augustus 1969 in ´s Gravenhage, 83 jaar oud.

Herman trouwde, 31 jaar oud, op 23 mei 1917 in ’s Gravenhage met Petronella Maria (Marie) Wigbers, 31 jaar oud. Marie is geboren op 19 januari 1886 in ´s Gravenhage, dochter van Jacobus Martinus Wigbers en Johanna Wilhelmina Petronella Wolff. Marie is overleden op 18 mei 1961 in ´s Gravenhage, 75 jaar oud.

3 Wilhelmina Sacré, geboren op 8 maart 1887 in ’s Gravenhage. Wilhelmina is overleden op 21 september 1937 in ’s Gravenhage, 50 jaar oud.

In 1914 was zij dienstbode bij de familie van der Bilt aan de Nassaulaan 11 a den Haag

Wilhelmina trouwde, 28 jaar oud, op 18 augustus 1915 in ’s Gravenhage met Johannes (Jan) van Mersbergen, 25 jaar oud. Jan is geboren op 30 juni 1890 in Heusden, zoon van Jan van Mersbergen en Teuntje Johanna van der Wees.

4 Johannes Wilhelmus (Johan) Sacré, geboren op 29 november 1889 in ’s Gravenhage. Johan is overleden op 9 maart 1955 in Rotterdam, 65 jaar oud. Hij is begraven op 11 maart 1955 in Rotterdam Oud Kralingen.

Zijn beroep was steendrukker . Werkte als jongeman bij een rijwielhandelaar in den Haag, werd daarna steendrukker bij een boekdrukkerij. Ging naar Rotterdam werd daar steen/ offsetdrukker. Werd in 1928 door ziekte ontslagen en begon samen met zijn vrouw op 21 december 1928 een kantoorboekhandel en leesbibliotheek.

Johan trouwde, 26 jaar oud, op 31 mei 1916 in ´s Gravenhage met Trijntje (Nine) Molenaar, 28 jaar oud. Nine is geboren op 19 maart 1888 in Sneek, dochter van Willem Molenaar en Klaaske de Graaf. Nine is overleden op 9 juli 1977 in Rotterdam, 89 jaar oud.

Zij was leerlinge op de lagere school van de bekende pedagoog Jan Ligthart. Die o.a. de boekjes over Ot en Sien schreef.

In 1902 is zij, 14 jaar oud, dienstbode voor dag en nacht bij twee dames in den Haag.

In 1914 is zij dienstbode bij de familie .van der Bilt aan de Nassaulaan 11 a te den Haag.

5 Adriana Sacré, geboren op 6 oktober 1897 in ’s Gravenhage. Adriana is overleden op 24 september 1971 in ’s Gravenhage, 73 jaar oud.

Zij was naaister van beroep.

Adriana ging samenwonen in ’s Gravenhage met Johanna (Anna) Paaij. Anna is geboren op 4 december 1896 in Schiedam, dochter van Wiggert Paaij en Grietje van den Berg.

Vader Hermanus is overleden op 3 november 1914 in ’s Gravenhage, 59 jaar oud (oorzaak: diabetes)

Moeder Catharina is overleden op 29 augustus 1931 in ’s Gravenhage, 72 jaar oud.

Na haar overlijden bleek dat er praktisch geen oude familie-documenten bewaard waren gebleven. Die waren vernietigd wegens "een zwart schaap" in de familie. Dat zwarte schaap zou naar men zei, een broer van haar echtgenoot zijn, die om wat (bij) te verdienen tuiltjes viooltjes verkocht bij de ingang van de schouwburg in den Haag. Dames kregen dan zo’n tuiltje aangeboden door de hen begeleidende heren.

De klein- en achterkleinkinderen van Catharina  zagen dit echter niet als een schande. Waarschijnlijk ging het hier om Berend Jan Sacré, die zijn leven, door kleine vergrijpen,  meer in de gevangenis door bracht dan daar buiten

Franse douaniers in 1813-1815

  BRON:  http://www.douane-napoleon.nl/geschiedenis.htm

over de douane in de tijd van Napoleon

EEN DOUANE POST

Een douanepost was vaak niet meer dan een gehuurd pand of woning, dat als een klein administratief bureau fungeerde, om bezoekers te ontvangen en om enige goederen in op te slaan.

Het was verplicht om bij elk bureau een uithangbord te plaatsen met de tekst; Douanes Imperiales.

Slaapverblijven en woonruimte waren ergens anders voorzien, namelijk een woning of een kamer in een herberg, waar men voor een bepaald bedrag huur verbleef, eventueel samen met zijn gezin.

 De posten hadden toen ook al voorgeschreven openingstijden:                                                           Van 1 april tot 30 september van 7.00 - 1200 uur en van 14.00 - 19.00 uur.                                          In de periode 1 oktober tot 31 maart van 8.00 - 12.00 uur en van 14.00 - 18.00 uur.

 Was het normaal de luitenant die de administratieve handelingen bijhield, werd deze taak echter ook vaker overgenomen door de belastinginner (recerveur), die zijn ronde deed over verschilde posten onder het ‘direction’ en soms ook tijdelijk op een post verbleef. Werd ergens een nieuwe post geopend dan werd dit bekend gemaakt via decreten, opgehangen in de dichts bijzijnde parochies.

 Lezers zijn vaak verwonderd over het feit dat er in de Napoleontische tijd al zoveel regelgeving was, men weet vaak helemaal niet dat de Napoleontische periode enorm  bureaucratisch was, misschien zelfs nog uitgebreider (lees erger) dan in de huidige moderne tijd.

 DONKERGROEN OVERAL

Door al deze taken werden de douane brigaden een bijna dagelijks terugkerend iets in het dagelijkse leven van vele burgers in het Franse rijk.

Hun functie was gevaarlijk en betaalde eigenlijk slecht in verhouding met administratieve rangen. Het gemiddelde loon voor een douanes prepose, de laagste rang in de brigade, was vastgesteld op 500 franc per jaar. Maar was de beloning in afgelegen (lees gevaarlijkere) gebieden hoger en lag dan op een +/- 900 franc per jaar.  

Tevens was er een soort van bonus regeling (soms ook een percentage van in beslag genomen goederen) voor iedere opgepakte deserteur, dienstweigeraar, crimineel etc. die door een douanier of brigade werd opgepakt. Verder had men toen al recht op verlofdagen, vergoedingen via declaraties (met een maximum grens voor iedere rang) en recht op een pensioen van de staat. Een eventueel eigen ontslag kon schriftelijk aangevraagd worden.

 Door de eerder genoemde ongelijkheid in verdiensten en het feit dat douaniers binnen een brigade vaak terecht kwamen in een positie om gemakkelijk veel geld te kunnen verdienen, zorgde ervoor dat vele zich schuldig zouden maken aan corruptie. Door vergoedingen te ontvangen van smokkelaars om hun spullen door te laten, of door bijvoorbeeld zelf spullen te gaan smokkelen.

 Straffen hiervoor waren echter zeer hoog, een douane beambte die werd opgepakt voor corrupte praktijken kon rekenen op lange gevangenis straffen in ijzers of zelfs om gefusilleerd te worden. Ondanks deze maatregelen was er veel corruptie onder de beambten en bedacht de administratie steeds nieuwe regels om corruptie tegen te gaan. Zo mochten douane beambten niet dicht bij de grenzen wonen en werden ze regelmatig verplaatst op andere posten.

 1815 DE KORTE OPLEVING

Na het vertrek van Napoleon in 1814, kreeg het corps zijn oude naam terug, de 'Douanes Nationales'.  Ondanks dat er grote aantallen keizer gezindten onder de mannen zaten, werden er geen zuiveringen doorgevoerd. Een grove fout, want het gehele corps schaart zich dan ook weer gelijk achter Napoleon als deze op 1 maart 1815 weer voet op wal zet in Antibes (Frankrijk). In zijn weg naar Parijs werd hij al snel vrijwillig gevolgd door  vele douaniers om zijn veiligheid te waarborgen en eventuele vijanden tegemoet te treden. 

In mei 1815 wordt weer melding gemaakt van douane eenheden in voorpost gevechten met Pruisische legereenheden  aan de Franse grens.

 Tot op heden is het ons nog steeds niet bekend of er daadwerkelijk ook Douanes eenheden hebben meegevochten voor tijdens en na de slag om Waterloo. Mocht hierover ooit iets gedocumenteerd zijn dan zijn deze documenten waarschijnlijk mee verloren gegaan tijdens de vernietiging van het Franse douane archief in Parijs (eind 19e eeuw), door een grote uitslaande brand.

        Douanier Sacré

Echter een klein bewaard gebleven document zou een indirect indicatie kunnen zijn, dat er misschien wel douaniers hebben meegevochten. Douanier  Sacré was werkzaam in het Nederlandse Hindelopen, en zal waarschijnlijk in 1813 het land hebben verlaten samen met de resten van het Franse legers en vele van zijn collega's. De eerstvolgende vermelding over hem is op 19 augustus 1815, dit in het militaire ziekenhuis te Philippeville (vlak onder Charleroi en Waterloo). Alwaar hij op eerder genoemde datum aan zijn verwondingen is overleden, in de functie als douanier. (genoteerd op 19 augustus 1815 aldaar door een informé).   

   Mogelijk is  dat Sacré gewond is geraakt tijdens de gevechten rondom Waterloo, natuurlijk zou hij ook

pas op een later datum zijn verwondingen hebben opgelopen, dus bij gevechten die volgden na de slag

om Waterloo (in de buurt), zeker zullen we dit nooit precies weten. Hard bewijs ontbreekt tot nu toe

nog steeds. Bekijk ook de site van het Belgische Waterloo museum: Hier

Aannemelijk is het echter wel, er waren in 1815 nog veel grote aantallen douaniers, die na het inkrimpen van het Franse rijk en het opheffen van de continentale blokkade weinig anders om handen zullen hebben gehad dan bijvoorbeeld samen met het leger te worden ingezet.

 In een lijst die de sterkte van Napoleons leger weergeeft (opgezet in begin Juni 1815), wordt melding gemaakt van 12.000 douaniers, geïncorporeerd in het leger (Armee du Nord) als lichte ondersteunende infanterie.

 HET EINDE

Na de nederlaag te Waterloo in Juni 1815, trekt het ontredderde Franse leger zich terug op Franse bodem, Pruisische legers naderden weer de Franse grens en Franse grenssteden, het scenario van 1814 herhaalt zich.

Ook nu worden deze verdedigd door o.a. de douane eenheden, in versterkte steden zoals Givet, Belfort, Longwy en Rodemack bieden deze onder aanvoering van bezielde generaals nog weerstand tot op het eind van November 1815, vijf maanden na Waterloo. 

Uiteindelijk werd na verscheidene oproepen vanuit Parijs (door de nieuwe vers geïnstalleerde Franse regering), de strijd gestaakt en een vredesverdrag gesloten. Vlak hierna verdwijnt de keizerlijke adelaar voorgoed van de douane uniformen en maakt de kokarde tricolore op de sjako's van douaniers plaats voor een wit exemplaar. Voor de tweede keer wordt het corps omgevormd tot de 'Douanes Nationales'. Ditmaal echter wel gevolgd door een zuivering.

August Cesar Napoleon

August César Napoleon Sacré:
Ja zo noemde Félix Sacré zijn zoon, die op 1 januari 1813 geboren werd te Hindeloopen.

Zijn namen betekenen: verheven keizer Napoleon is gezegend.
In zijn geboorteakte staat dat Félix Sacré heeft verklaard op 1 januari is een kind geboren.... hetwelk hij ons voorstelde.... met de voornamen..... te geven en erkennende de vader van het voorschreven kind te zijn.

Hij is gedoopt op 17 januari 1813 in Workum. Bij de doop van August was de volgende getuige aanwezig: Josef Marie Playoult (geb. 1787), douanier te Hindeloopen..

Bij de doop in de katholieke kerk te Workum staat dat hij de legitieme zoon is van Felix Franciscus Augustus Sacré en Elisabet Ekkelboom:

Toen August trouwplannen had moest hij een uittreksel uit het geboorteregister overleggen, toen bleek dat zijn moeder niet in de geboorteakte werd vermeld. Er werd een rectificatie op zijn geboorteakte aangebracht, waar echter wel een rechterlijke uitspraak voor nodig was op 1 november 1837.